Η Κυπριακή κοινωνία είναι κλειστή και ευάλωτη λόγω μεγέθους, με την έννοια ότι σχεδόν όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Το θετικό είναι ότι αναπόφευκτα νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο σαν μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας. Το αρνητικό είναι ότι χάνεται η ιδιωτική προστασία και ανεξαρτησία καθώς επηρεαζόμαστε ευκολότερα μεταξύ μας. Σαν μικρή κοινωνία θα μπορούσαμε να μεγαλουργήσουμε ή να καταστραφούμε με την ίδια ευκολία. Όλα έχουν να κάνουν με την παιδεία μας και την κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί στην Κυπριακή κοινωνία. Είναι ανησυχητικό να βλέπει κανείς την συμπεριφορά των νέων μας στα γήπεδα και μετά στις καφετέριες, ενώ αρκετοί από μας τους υπόλοιπους να διακρίνονται από έλλειψη υπευθυνότητας, ωριμότητας και διακριτικότητας. Δυστυχώς σαν κοινωνία έχομε παρασυρθεί σε μια επιφανειακή συμπεριφορά προσωρινής ευμάρειας και εικονικής ευδαιμονίας που οδηγεί στον μαρασμό και την καταστροφή. Αν δεν αναπτύξουμε τον εαυτό μας προσθέτοντας βάθος στην συναισθηματική μας νοημοσύνη και δεν καλλ