Η άλλη όψη του φαινομένου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Η άλλη όψη του φαινομένου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 

Η αποκάλυψη της πραγματικής συμπεριφοράς του Τούρκου Προέδρου φέρνει στην επιφάνεια μια νέα διάσταση της κατάστασης που υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Συμπεριφέρεται με μια παράξενη λογική που τον ξεγυμνώνει στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Ως Σουλτάνος φαίνεται να παραμένει βαθιά δεμένος με την παλαιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, κάτι που τον κάνει να πιστεύει ότι του δίνεται το δικαίωμα να την αποκαταστήσει με την επιθετική ισχύ των όπλων, αγνοώντας τη διεθνή κουλτούρα του 21ου αιώνα, όπου ο σεβασμός της κυριαρχίας των χωρών-μελών του ΟΗΕ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της διεθνούς τάξης, ειρήνης και νομιμότητας μετά από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους.
Μετά το πραξικόπημα εναντίον του το 2016 o ίδιος διακατέχεται από προσωπική ανασφάλεια που εκδηλώνεται με την επιθετική ρητορική εναντίον των πάντων, παρασύροντας μαζί του το μέλλον της χώρας του. Η Τουρκία βρίσκεται στα όρια εσωτερικού διχασμού, όταν περίπου 200 χιλιάδες πολίτες βρίσκονται στις φυλακές ή είναι πολιτικά αδρανοποιημένοι. Η οικονομική της κατάσταση, παρά την ανακοίνωση για 7,4% ανάπτυξη το 2017, είναι στην ουσία άσχημη χωρίς επενδύσεις λόγω της πολιτικής αστάθειας και η τουρκική λίρα σε ελεύθερη πτώση είναι υποτιμημένη σε σχέση με το δολάριο. Η φαινομενική ανάπτυξη προέρχεται από κυβερνητική στήριξη με υπερβολικό δανεισμό και αυξανόμενο πληθωρισμό. Γενικά η χώρα είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει μέχρι να εκραγεί από εσωτερική ανάφλεξη. Υπάρχει επίσης η ωρολογιακή βόμβα των Κούρδων της Τουρκίας που μετά την επιδρομή στο Αφρίν της Συρίας έχει επεκταθεί εκτός συνόρων με απρόβλεπτες συνέπειες για την ασφάλειά της.
Η μεταστροφή της Τουρκίας σε μια ευκαιριακή συμμαχία με τη Ρωσία και το Ιράν στο Συριακό και η αγορά των πυραύλων S-400 την καθιστά αναξιόπιστη σύμμαχο προς την Αμερική και την Ευρώπη. Η σύζευξη του Ορθόδοξου Χριστιανισμού (Ρωσία) με τον Σουνι-Σιιτο-Ισλαμισμό (Τουρκία-Ιράν) είναι προσωρινή και χωρίς στερεή βάση θα έχει άδοξο τέλος. Το απροκάλυπτο ύφος του Ερντογάν να αποκαλεί τρομοκράτη τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου, οδηγεί τη χώρα του ενάντια στα συμφέροντα του Ισραήλ, που είναι ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή. Επιπλέον οι πειρατικές ακροβασίες της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ και στα Ίμια αμφισβητώντας τη συνθήκη της Λωζάνης, αποτελούν ένδειξη παραφροσύνης και αστάθειας της χώρας. Ταυτόχρονα η ανοχή της Ευρώπης και της Αμερικής στην έξαλλη ρητορική και τα πολεμικά παιγνίδια του Ερντογάν έχει φτάσει στα όρια, γιατί διακινδυνεύουν τη διεθνή ειρήνη και τα νόμιμα συμφέροντα των χωρών της περιοχής.
Η αλαζονεία της Τουρκίας θα κορυφωθεί μετά την εξόρυξη της Exxon-Mobil στο οικόπεδο «10» της Κυπριακής ΑΟΖ και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της. Η ενεργειακή της αποξένωση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου την αγριεύει και την κάνει να συμπεριφέρεται νευρικά. Καλά κάνουν οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι να προβληματιστούν σοβαρά αν θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία, ή να βυθιστούν στην αγκαλιά του Σουλτάνου της Τουρκίας. Είναι αυτή η άλλη όψη του φαινομένου Ερντογάν που με κάνει αισιόδοξο, παρά τις αρχικές μου ανησυχίες ότι, δηλαδή, ο άνθρωπος έχει ξεφύγει από τη σφαίρα της λογικής, γιατί διακατέχεται από την ανησυχία για ανατροπή του που πλησιάζει όλο και περισσότερο. Καλή Ανάσταση!