Οστρακισμός των διεφθαρμένων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο οστρακισμός θεσπίστηκε ως ένα μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας και καθιερώθηκε ως θεσμός από  τον Κλεισθένη το 510 π.Χ. στην προσπάθεια του να ενισχύσει την λαϊκή δύναμη απέναντι στην εγκαθίδρυση της τυραννίας. Η χρησιμότητα του ήταν  να απαλλάσσονται οι Αθηναίοι από πολίτες οι οποίοι είχαν συσσωρεύσει υπερβολικά μεγάλη πολιτική δύναμη σε σημείο να γίνονται επικίνδυνοι. Μία φορά τον χρόνο μαζεύονταν οι Αθηναίοι πολίτες στην Εκκλησία του Δήμου και άφηναν ένα όστρακο(θραύσμα πήλινου αγγείου) όπου πάνω του είχαν γράψει  το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσαν. Για να εξοριστεί κάποιος έπρεπε το όνομα του να βρεθεί σε περισσότερο από 6.000 όστρακα.

Αλληγορικά στην σημερινή Κυπριακή πραγματικότητα θα μπορούσε ο λαός να εφαρμόσει κάτι ανάλογο  για τους εκλεγμένους άρχοντες μας, όπου οι πράξεις τους προκαλούν οργή για την κατάντια της δημοκρατίας στον τόπο μας. Είναι άδικο να κατακρίνονται όσοι απαιτούν διαφάνεια και έλεγχο στην διαφθορά με την διαπλοκή πολιτειακών αρχόντων. Εξαιρετική η συναινετική προσπάθεια του τέως Γεν. Εισαγγελέα για γεφύρωση της διαφοράς και θα ήταν πιο συγκεκριμένη εάν στην  εισήγηση του υπήρχε ο καθορισμός ημερομηνίας ολοκλήρωσης της έρευνας  πριν από τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Η μη αποκάλυψη των ευρημάτων της προς τον λαό για την ενάσκηση της κυριαρχίας του ισοδυναμεί με εξαπάτηση του, γιατί υπάρχει η ηθική υποχρέωση ενημέρωσης του ούτως ώστε  να γίνει η ορθότερη επιλογή μεταξύ των αξιότερων αντιπροσώπων του στη νομοθετική εξουσία. Η επανάληψη της εκλογής διεφθαρμένων βουλευτών θα ήταν ασυγχώρητη από την κοινωνία μας. Οι πολίτες έχουν την δύναμη να τιμωρούν με την ψήφο τους τα διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα που επιβιώνουν μέσα στην αδιαφορία και τον ευδαιμονισμό. Ο διεθνής διασυρμός της Κυπριακής δημοκρατίας από το πρόγραμμα χορήγησης “χρυσών” διαβατηρίων και οι αποκαλύψεις του Al Jazeera αποτελούν σοβαρές μορφές κατάχρησης εξουσίας που φθάνουν στα όρια της εθνικής μειοδοσίας με χρηματισμό και η απαίτηση για  κάθαρση από την κοινωνία των πολιτών είναι πλήρως δικαιολογημένη.

Ο εξοστρακισμός των διεφθαρμένων πολιτικών στη συνείδηση των συμπολιτών μας είναι η μεγαλύτερη τους τιμωρία χωρίς να χρειάζονται νομικά ερείσματα, κάτι που επιβεβαιώνεται ιστορικά από τον Πλούταρχο (αρχαίος ιστορικός) στο “ Επτά σοφών συμπόσιο” να αναφέρει ότι ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος είπε : Τη μεγαλύτερη σωφροσύνη παρουσιάζει η δημοκρατία, όπου οι πολιτικοί φοβούνται περισσότερο την ηθική κατηγορία, παρά το νόμο.