Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2021

Συγκεντρωμένη VS Αποκεντρωμένη Ομοσπονδία και η διαιώνιση της παραπλάνησης

Ο όρος χαλαρής ή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας που εισήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην προσπάθεια του για επανέναρξη των συνομιλιών και η πολιτική ισότητα που μας προτρέπει να δώσουμε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, έχουν προκαλέσει σύγχυση και αποπροσανατολισμό στο Κυπριακό λαό με ανάμικτες προσδοκίες ως προς την έκβαση της επικείμενης άτυπης πενταμερούς διάσκεψης. Στην ομοσπονδία η εξουσία μοιράζεται σε δύο επίπεδα, κεντρικά και τοπικά, όπου η κεντρική εξουσία δεν έχει την δύναμη να διοικεί τοπικά τις πολιτείες οι οποίες δεν έχουν την δύναμη να αποχωρισθούν από το κέντρο. Ανάλογα με τες εξουσίες που παραχωρούνται με συνταγματική πρόνοια στις συνιστώσες πολιτείες, καθορίζεται πόσο αποκεντρωμένη είναι, με το κίνδυνο να χαρακτηριστεί χαλαρή συνομοσπονδία με αδύναμη κεντρική κυβέρνηση και να οδηγήσει σε διαχωρισμό ή διάλυση του κράτους. Από την άλλη, η αυξημένη συγκέντρωση εξουσιών σε κεντρικό επίπεδο, προκαλεί το φόβο για επικράτηση σχεδόν ενιαίου κράτους. Γιαυτό η ομοσπονδία, όταν υπάρχει ισορροπ

Αιχμές για την πολιτική ισότητα και η ανασυγκρότηση με νέα στρατηγική

Παρακολουθώντας την τηλεοπτική εκπομπή ‘Αιχμές’ των κ Παρούτη/Σάββα με θέμα την πολιτική ισότητα και καλεσμένους τους υποψήφιους βουλευτές κ. Αλέξη Αλέκου του ΑΚΕΛ και κ. Χρύση Παντελίδη του ΔΗΚΟ κατέληξα στα πιο κάτω συμπεράσματα. Ο κ. Αλέκου υποστηρίζει την αποδοχή του βέτο των Τουρκοκυπρίων σε κάποιες αποφάσεις για συγκεκριμένα θέματα, με το επιχείρημα ότι έχει ήδη συμφωνηθεί στις διαπραγματεύσεις και ότι δεν πρόκειται η Τουρκοκυπριακή πλευρά να αποδεχθεί κάτι διαφορετικό. Στην ερμηνεία της πολιτικής ισότητας από τον ΟΗΕ επισημαίνει ότι υπάρχει ουρά στο θέμα της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων σε ζωτικής σημασίας θέματα. Υποστηρίζει την θετική κατάληξη στα έξι σημεία του ΓΓ στο Κρανς Μοντάνα και την συνέχιση του διαλόγου από εκεί που έμεινε χωρίς νέες ιδέες για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Το σχόλιο μου είναι ότι αλλοίμονο εάν έχει συμφωνηθεί το βέτο της παράλυσης του νέου κράτους, όπου η μειονότητα του 18% θα κρατεί όμηρο την πλειοψηφία του 82% με δικαίωμα αρνησικυρίας σε

Οι δηλώσεις Αβέρωφ και η πώληση πάγου στους Εσκιμώους

Ακούγοντας τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ στις ειδήσεις να υπερασπίζεται την πολιτική του στο κυπριακό αντιλαμβάνεσαι εύκολα την αναμενόμενη κατάληξη σε αδιέξοδο. Συνοπτικά μας ανέφερε ότι θα τα πάρουμε περίπου όλα (έδαφος, τερματισμό κατοχής, την Αμμόχωστο κ.λπ.) και σε αντάλλαγμα θα δώσουμε μόνο την πολιτική ισότητα, ένα αμφιλεγόμενο όρο που δεν μας επεξηγεί πως τον αντιλαμβάνεται. Επειδή αυτό θα το δώσουμε θα πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της Τουρκίας για κυριαρχική ισότητα των δύο κοινοτήτων, εκφραζόμενη με το βέτο στις αποφάσεις και την εκ περιτροπής προεδρία. Δεν μας έχει εξηγήσει ο κ. Αβέρωφ τι θα χάσουμε, δηλ. την διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας και την αντικατάσταση της σε συνομοσπονδία δύο κοινοτικών κρατιδίων με όση χαλαρότητα εξουσιών απαιτείται για να μην επηρεάζεται η καθημερινότητα τους. Η πολιτική ισότητα ερμηνεύεται από το ν ΟΗΕ ως η αποτελεσματική συμμετοχή της μειονότητας στις αποφάσεις του ομόσπονδου κράτους και όχι η αριθμητική ισότητα. Η δημοκρατική αρχή της λήψη

Η καθημερινότητα του Αβέρωφ και το φάντασμα της πενταμερούς

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, στην προσπάθεια του να διευκολύνει τον πρόεδρο Αναστασιάδη με το αφήγημα της χαλάρωσης, μας παροτρύνει να αποκεντρώσουμε την ομοσπονδία μέχρι που να μην επηρεάζεται η καθημερινότητα της ζωής των δύο κοινοτήτων.   Λές και δεν αντιλαμβάνονται και οι δύο ότι την Τουρκία δεν την ενδιαφέρει η καθημερινότητα των Τουρκοκυπρίων, αλλά η αναγνώριση της κυριαρχίας τους στην βόρεια Κύπρο (λύση δύο κρατών) ή/και ο έλεγχος της νότιας Κύπρου (συνομοσπονδία). Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να πατρονάρουν την στημένη πλειοψηφία (μαζί με τους έποικους) των Τουρκοκυπρίων οπότε εξελικτικά θα ολοκληρώσουν την κυριαρχία τους στο νησί. Είναι ολοφάνερος ο στόχος της Τουρκίας και διερωτώμαι για πιο λόγο ο πρόεδρος μας κάνει μόνος του ασκήσεις επι χάρτου για να βρει τρόπους χαλάρωσης της ομοσπονδίας με το κίνδυνο νέων ανώφελων παραχωρήσεων εκ μέρους του. Το κυπριακό δεν είναι όπως προσχηματικά παρουσιάζεται δικοινοτικό πρόβλημα, αλλά θέμα εισβολής της Τουρκίας και στρατιωτικ

Ομοσπονδία “ Yok” – Βαρώσια “ Bitik”

  Οι πιο πάνω δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και του αντιπροέδρου Fuat Oktay αντίστοιχα είναι χαρακτηριστικές των απροκάλυπτων προθέσεων των Τούρκων εισβολέων. Ο πρώτος μας δηλώνει ευθαρσώς ότι η βάση λύσης που επιδιώκει είναι τα δύο κράτη για να καταλήξει με υποχώρηση στην συνομοσπονδία και ο δεύτερος μας λέει “περαστικά μας” να ξεχάσουμε την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου ισχυριζόμενος ότι η ακίνητη περιουσία των Βακουφίων ανήκει στο   μουσουλμανικό ίδρυμα Εβκαφ. Ταυτόχρονα κατατρομαγμένος ο πρόεδρος Αναστασιάδης συγκαλεί συνταγματολόγους να τον συμβουλεύσουν πώς θα χαλαρώσει την ομοσπονδία για να αποφύγει το αδιέξοδο στην επικείμενη πενταμερή διάσκεψη. Επιπλέον υποδεικνύει στον συνομιλητή κ. Μαυρομάτη να ενημερώσει την διαπραγματευτική του ομάδα για τα τεκτενόμενα στο κυπριακό, ρίχνοντας στάχτη για δήθεν κινητικότητα και σοβαρές αποφάσεις. Μια ουσιαστικά ανύπαρκτη ομάδα που συγκαλείται για καμουφλάζ συλλογικότητας , κρίνοντας   από τα άτομα που την απαρτίζουν.

Το πολιτικό φάσμα ιδεολογιών της Κύπρου και οι επερχόμενες Βουλευτικές εκλογές

Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 αναπτύχθηκε ένα διπολικό ιδεολογικό σύστημα μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Ο δεξιός πόλος είχε σημαία τον εθνικό πατριωτισμό και ο αριστερός πόλος τον διεθνή κομμουνισμό της τότε εποχής. Ανάμεσα τους επικράτησε ο εκκλησιαστικός πατριαρχισμός. Μετά την καταστροφή του 1974 δημιουργήθηκε μια τρίτη διάσταση που είχε σχέση με την επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Έκτοτε αναπτύχθηκε παράλληλα η πολιτική κουλτούρα σε δύο άξονες κριτηρίων, κοινωνικ ο- οικονομικό στον οριζόντιο άξονα (x) και δημοκρατικό στον άλλο κάθετο άξονα (ψ). Το Κυπριακό εθνικό θέμα ήταν ο τρίτος άξονας(z) που έδινε την τρισδιάστατη συνάρτηση του πολιτικού φάσματος. Ο οριζόντιος κοινωνικός άξονας έχει εύρος από την ριζοσπαστική αριστερά μέχρι την συντηρητική δεξιά και ο κάθετος άξονας της δημοκρατίας επεκτείνεται από τον ολοκληρωτισμό μέχρι την ελεύθερη ατομική δημοκρατία. Η άκρα κομμουνιστική αριστερά και η άκρα φασιστική/ναζιστική δεξιά έχουν για διαφορετικούς λόγους κοι