Παρακολουθώντας την τηλεοπτική εκπομπή ‘Αιχμές’ των κ Παρούτη/Σάββα με θέμα την πολιτική ισότητα και καλεσμένους τους υποψήφιους βουλευτές κ. Αλέξη Αλέκου του ΑΚΕΛ και κ. Χρύση Παντελίδη του ΔΗΚΟ κατέληξα στα πιο κάτω συμπεράσματα.
Ο κ. Αλέκου υποστηρίζει την αποδοχή του βέτο των Τουρκοκυπρίων σε κάποιες αποφάσεις για συγκεκριμένα θέματα, με το επιχείρημα ότι έχει ήδη συμφωνηθεί στις διαπραγματεύσεις και ότι δεν πρόκειται η Τουρκοκυπριακή πλευρά να αποδεχθεί κάτι διαφορετικό. Στην ερμηνεία της πολιτικής ισότητας από τον ΟΗΕ επισημαίνει ότι υπάρχει ουρά στο θέμα της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων σε ζωτικής σημασίας θέματα. Υποστηρίζει την θετική κατάληξη στα έξι σημεία του ΓΓ στο Κρανς Μοντάνα και την συνέχιση του διαλόγου από εκεί που έμεινε χωρίς νέες ιδέες για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Το σχόλιο μου είναι ότι αλλοίμονο εάν έχει συμφωνηθεί το βέτο της παράλυσης του νέου κράτους, όπου η μειονότητα του 18% θα κρατεί όμηρο την πλειοψηφία του 82% με δικαίωμα αρνησικυρίας σε κάποιες αποφάσεις. Αυτό που ίσως να εννοεί είναι ότι υπήρξαν συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ στη βάση της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι οι Τουρκοκύπριοι(18%) δεν αποδέχονται λύση χωρίς να έχουν βέτο, είναι αφέλεια να το στηρίζουμε, όταν οι Ελληνοκύπριοι (80%) έχουν κάνει την οδυνηρή υποχώρηση από το Ενιαίο κράτος στην Ομοσπονδία (ΔΔΟ) στο πλαίσιο ενός έντιμου συμβιβασμού υπό την πίεση της κατοχής. Μπορώ να δεχθώ ως ελαφρυντικό στις τότε συγκλίσεις το ψεύτικο πρόσωπο ενός διαλλακτικού Ερντογάν και την εντιμότητα μερίδας της τότε Τουρκοκυπριακής πολιτικής ηγεσίας. Όμως η σημερινή Τουρκία, με μεταλλαγμένο τον Έρντογάν και τον εξαρτώμενο Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Τατάρ, δεν αφήνει ίχνος αμφιβολίας ως προς τις απροκάλυπτες προθέσεις της για λύση δύο κρατών και συνομοσπονδίας δύο κυριαρχικών κοινοτικών κρατιδίων. Επιπλέον, η λύση ΔΔΟ με το ένα βέτο του Τουρκοκύπριου υπουργού σε κάθε απόφαση του υπουργικού συμβουλίου δεν θα έχει διάρκεια και θα διαλυθεί καταλήγοντας σε de jure διχοτόμηση. Είναι τόσο απλό και αδιανόητο οι Ελληνοκύπριοι να δεχθούν το βέτο, την εκ περιτροπής προεδρία και την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας/ελεύθερης διακίνησης.
Η θέση του κ. Παντελίδη είναι ξεκάθαρη, πως η Ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποδεχθεί την πολιτική ισότητα που δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα, όπως περιγράφεται σε επίσημο έγγραφο από τον ΟΗΕ τον Απρίλιο 1992 με τις εξής παραμέτρους : (1) Δεν μπορεί να τροποποιηθεί το σύνταγμα χωρίς την συμφωνία και των δύο κοινοτήτων (2) Να υπάρχει αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στο ομόσπονδο κράτος (3) Οι αποφάσεις του ομόσπονδου κράτους να μην επηρεάζουν αρνητικά έκαστην κοινότητα (4) Οι εξουσίες των δύο ξεχωριστών κοινοτήτων να είναι ταυτόσημες και ίσες. Η αποδοχή της πολιτικής ισότητας όπως περιγράφεται πιο πάνω είναι η υποχώρηση της πλειοψηφίας (82% Ελληνοκύπριοι) στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού με την μειονότητα (18% Τουρκοκύπριοι). Δεν γίνεται αποδεχτή η μία θετική ψήφος των Τουρκοκυπρίων στο υπουργικό συμβούλιο για όλες τις αποφάσεις για όλα τα θέματα σε όλα τα σώματα, γιατί αυτό είναι συνταγή παράλυσης του κράτους που οδηγεί στην διάλυση και στην διχοτόμηση. Το σχόλιο μου είναι ότι το περιεχόμενο της ΔΔΟ πρέπει να είναι βασισμένο εσωτερικά σε δημοκρατικές αρχές με εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, στην βιωσιμότητα της λειτουργίας(χωρίς βέτο) και εξωτερικά μέσα από την συμμετοχή στην ΕΕ ενός κυρίαρχου κράτους, μιας διεθνούς οντότητας και μιας ιθαγένιας, απαλλαγμένο από το στρατό κατοχής και εγγυημένο από την Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Φυσικά το όλο θέμα ήρθε στην επιφάνεια μετά την άστοχη προτροπή του προέδρου του ΔΗΣΥ (δύο μήνες πριν την πενταμερή) να δώσουμε την πολιτική ισότητα όπως την ερμηνεύει η Τουρκία, κάτι που αποδυναμώνει και αποπροσανατολίζει την διαπραγματευτική μας στρατηγική. Είναι ορθό οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ να προβληματιστούν από τα επικίνδυνα μονοπάτια της χαλαρής ομοσπονδίας που τους οδηγεί η ηγεσία τους και η ηγεσία του ΑΚΕΛ να κάνει δεύτερες σκέψεις συνειδητοποιώντας ότι δεν διαπραγματευόμαστε με τους μετριοπαθείς Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας αλλά με ένα στυγνό Τούρκο κατακτητή που τους έχει αιχμαλωτίσει. Ο πατριωτισμός καθενός μας φαίνεται από την αυτοκριτική και προσαρμογή με γνώμονα τα νέα δεδομένα για την επιβίωση του Κυπριακού λαού. Εάν έχουν περάσει 47 χρόνια διαπραγματεύσεων ίσως είναι η ώρα να αντιληφθούμε την αδιέξοδη πολιτική μας που εξυπηρετεί την Τουρκία και να συγκροτήσουμε μια νέα στρατηγική μαζί με την Ελλάδα εντός της ΕΕ βασισμένη στη διεθνή νομιμότητα των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, με απώτερο στόχο την επιβολή οικονομικών/στρατιωτικών κυρώσεων στην Τουρκία και την αμυντική μας θωράκιση μέσα από τις συμμαχίες μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου