Η ανανέωση της πολιτικής ηγεσίας και το στοίχημα των Βουλευτικών εκλογών

Παρακολουθώντας την συζήτηση στο κανάλι Ωμέγα των πολιτικών ηγετών των τεσσάρων μεγαλύτερων κομμάτων ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ κατέληξα στο πιο κάτω συμπέρασμα για το προφίλ εκάστου χωρίς να χρειάζεται να αναφερθώ ονομαστικά. Με ανεξάρτητη σειρά 1) ο συντηρητικός ηγέτης που μένει διαχρονικά συνεπής στις απόψεις και πεποιθήσεις του 2) ο παμπόνηρος ηγέτης που εναλλάσσεται απόψεων προσαρμοσμένος στη διατήρηση ενός πελατειακού και διεφθαρμένου κατεστημένου 3) ο περήφανος ηγέτης που καυχιέται για τον πατριωτισμό του και το αλάθητο της πολιτικής του 4) ο συγκροτημένος ηγέτης με καθαρό λόγο και διεξοδική πολιτική. Νομίζω είναι εύκολο να αντιληφθείτε ποιο προφίλ ταιριάζει στους τέσσερεις ηγέτες των προαναφερθέντων κομμάτων (quiz who’ s who).

Πιστεύω ότι ένα κόμμα είναι προοδευτικό εάν καταφέρνει να ανανεώσει την ηγεσία του όταν η πολιτική της είναι αποτυχημένη. Στην Κύπρο η ανανέωση δεν μπορεί να γίνει εσωκομματικά διότι δεν υπάρχει η πολιτική ωριμότητα ανάμεσα στα μέλη των κομμάτων στα στεγανά των οποίων επικρατούν  τα κατεστημένα. Η δυνατότητα αυτή υπάρχει μόνο με την ψήφο του λαού στην κάλπη όπου μπορεί να αποδοκιμάσει αδιέξοδες, αποτυχημένες, ανίκανες ή/και διεφθαρμένες ηγεσίες, στέλνοντας το ισχυρό μήνυμα για την ανάγκη ανανέωσης της ηγεσίας των κομμάτων. Ο λαός, δηλαδή ο καθένας μας χρειάζεται να κάνει την δική του αυτοκριτική για τις εκάστοτε επιλογές του με γνώμονα τα αποτελέσματα από το πρόσφατο παρελθόν (τελευταία πενταετία), το σήμερα και τις αναμενόμενες  εξελίξεις του αύριο. Η δυσκολία μας είναι ο εγωισμός μας να αποδεχθούμε ότι κάναμε λάθος επιλογές, είτε γιατί μας ξεγέλασαν οι πολιτικοί, ή γιατί ήταν διαφορετικές οι συνθήκες, είτε γιατί δεν είμαστε αρκετά πολιτικά ώριμοι για να προβλέψουμε τις εξελίξεις. Η ευκολία μας είναι να επιμένουμε εγωιστικά ότι είμαστε σωστοί ανατρέχοντας στο μακρινό παρελθόν (πέραν της πενταετίας) και ανασύροντας επιλεγμένα τα λάθη και τις αστοχίες των ηγεσιών άλλων κομμάτων, όπως για παράδειγμα το πραξικόπημα, η ΞΕΧΤΕ, το χρηματιστήριο, ο Μιλόσεβιτς, η έκρηξη στο Μαρί και το κούρεμα καταθέσεων. Η παρελθοντολογία είναι το άλλοθι μας για να προσπεράσουμε τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος(εντός πενταετίας) όπως, η κατάρρευση της Συνεργατικής Τράπεζας, ο διεθνής διασυρμός από τα “χρυσά” διαβατήρια και το φιάσκο της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό.

Η συμμετοχή μου στο Δημοκρατικό Κόμμα επήλθε γιατί πιστεύω στις ηγετικές ικανότητες του Προέδρου του και των επιλογών ικανών συνεργατών του στην ηγεσία. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος είναι ένας σχετικά νεαρός και έμπειρος πολιτικός με ορθολογισμό, συγκροτημένη σκέψη, διεξοδική στρατηγική και όραμα για το μέλλον του τόπου μας. Στην ηγεσία του κατάφερε να καθαρίσει το κόμμα του από την εσωστρέφεια και να απαλλαγεί από τα άτομα που τον υπονόμευαν και υπέσκαπταν το έργο του, οδηγώντας το αλώβητα στην ανανέωση από το παλαιοκομματικό κατεστημένο που υπήρχε. Η δικαίωση του από τις εξελίξεις στο Κυπριακό και η αποφασιστικότητα του εναντίον της διαφθοράς/διαπλοκής τον αναδεικνύουν ως τον πολιτικό ηγέτη που μπορεί να δώσει ελπίδα για το αύριο στην χώρας μας. Σε μια εβδομάδα οι Βουλευτικές εκλογές θα καθορίσουν είτε την συνέχιση της αποτυχημένης και επικίνδυνης διακυβέρνησης ή την πραγματική αλλαγή νοοτροπίας/κουλτούρας και διεξοδικής στρατηγικής με το μεγάλο στοίχημα να είναι το πρόκριμα για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.