Ο Δούρειος Ίππος Αναστασιάδη-Αβέρωφ και η εκλεξιμότητα Νικόλα Παπαδόπουλου

 Όσο διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές τόσο ξεκαθαρίζει το τοπίο και οι προθέσεις των κομμάτων. Στον ΔΗΣΥ υπάρχει μόνο η υποψηφιότητα του προέδρου του Αβέρωφ Νεοφύτου. Στο ΑΚΕΛ έχει αποκλεισθεί η υποψηφιότητα των Αβέρωφ -Χριστοδουλίδη και αρχικά εκτός συζήτησης τα ονόματα των αρχηγών των κομμάτων για διευκόλυνση της συνεργασίας της αντιπολίτευσης με ανεξάρτητο κοινό υποψήφιο. Στο ΔΗΚΟ υπάρχουν τρείς τάσεις. Η επικρατέστερη αυτόνομη κάθοδος του προέδρου του Νικόλα Παπαδόπουλου, η υποστήριξη του τέως υπουργού εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη ως εναλλακτική παράμετρος και το σενάριο υποστήριξης εκλέξιμου ανεξάρτητου υποψηφίου της αντιπολίτευσης. Στην ΕΔΕΚ πιθανότερο είναι να αποκλείουν συνεργασία με τον ΔΗΣΥ, αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη εάν υποστηριχθεί από άλλες δυνάμεις και η υποστήριξη Κολοκασίδη στον πρώτο γύρο ο οποίος είναι αντί ομοσπονδιακός αλλά έχει λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας. Η ΔΗΠΑ υποστηρίζει την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη (σχετική η παραίτηση του τέως υφυπουργού Πάλμα) και η επιλογή της συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ στον δεύτερο γύρο. Οι Οικολόγοι αποκλείουν συνεργασία με τον ΔΗΣΥ γιατί ανήκουν στην αντιπολίτευση. Τέλος το ΕΛΑΜ θα κατέβει με τον πρόεδρο του και θα υποστηρίξει τον ΔΗΣΥ στον β’ γύρο.

Προσωπικά πιστεύω η εκλεξιμότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου είναι η πιό νικηφόρα επιλογή της αντιπολίτευσης για τους εξής λόγους:

Η πολιτική του στο Κυπριακό αποτελεί τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ), δηλαδή σεβασμό στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της ΕΕ ως προς την βάση λύσης η οποία πρέπει να είναι δημοκρατική, λειτουργική και σύμφωνη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο με παράλληλη επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως θέμα εισβολής και κατοχής προκαλώντας κόστος στην Τουρκία. Πρωτοστάτησε στην καταδίκη της διαφθοράς από την κυβέρνηση Αναστασιάδη (χρυσά διαβατήρια) και της αναξιοκρατίας στην εσωτερική διακυβέρνηση.

Η υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη είναι ο Δούρειος Ίππος των Αναστασιάδη/Αβέρωφ για αναρρίχηση ξανά στην εξουσία των ΔΗΣΥ/ΔΗΠΑ, διασπάζοντας το μέτωπο της αντιπολίτευσης. Να μην ξεχνούμε ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι θρέμμα του κομματικού ΔΗΣΥ έχοντας δασκάλους τον Κασουλίδη στο υπουργείο εξωτερικών, τον Αναστασιάδη στη Προεδρία και τον Αβέρωφ κομματικό πρόεδρο. Μου φαίνεται περίεργο να είναι αχάριστος σε αυτούς που τον ανέδειξαν και να τους αντιταχθεί   με δική του  “ανεξάρτητη” υποψηφιότητα. Ακόμα και στην περίπτωση που εκλεγεί με την στήριξη του ΔΗΚΟ, η ηγεσία του οποίου σύντομα θα εξαναγκαστεί σε αποχώρηση λόγω της αναξιοπιστίας  του στην διαχείριση του Κυπριακού, τότε όπως έγινε το 2014 θα παραμείνουν να κυβερνούν οι Αβέρωφ/Κάρογιαν. Εάν ο κ. Χριστοδουλίδης είναι πράγματι εναντίον του προέδρου του κόμματος του τότε θα πρέπει να παραιτηθεί από το κόμμα του και να υποστηρίξει τον Νικόλα Παπαδόπουλο λαμβάνοντας υπουργείο ανάλογο του εκτοπίσματος του.

Οι φίλοι του ΑΚΕΛ θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν τους παίρνει το ενδεχόμενο μιας τρίτης συνεχόμενης θητείας του ΔΗΣΥ. Γιατί αν στο β’ γύρο περάσουν ο Αβέρωφ και ο δικός τους “ανεξάρτητος” υποψήφιος τότε θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό με την αποτυχία του κ. Μαλά, μια και το ΔΗΚΟ αυτή τη φορά θα επιλέξει την συνεργασία με τον πιο εκλέξιμο υποψήφιο που θα τον οδηγήσει στη συγκυβέρνηση. Πρέπει επίσης η νέα ηγεσία του ΑΚΕΛ να κατανοήσει ότι η οικονομική καταστροφή της διακυβέρνησης τους είναι νωπή στην συνείδηση του λαού και προκαλεί ακόμη ανασφάλεια.

Κατά συνέπεια ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης πρέπει να είναι από τον χώρο του Κέντρου για να υπάρχει ισορροπία στην οικονομική και κοινωνική πολιτική, πάταξη της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας και νέα στρατηγική για αναχαίτιση της Τουρκικής βουλιμίας για λύση δύο κρατών με κίνδυνο την προσάρτηση των κατεχομένων. Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι τώρα είναι η ώρα του Νικόλα Παπαδόπουλου για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας γιατί η πολιτική του στο εθνικό θέμα έχει δικαιωθεί από τα γεγονότα στην συνείδηση της ευρύτερης μάζας του λαού και τον χρειάζεται η πατρίδα του όσον ποτέ άλλοτε.