Ηλικιακός Ρατσισμός και Ακαδημαϊκή Μόρφωση ανάμεσα στην Κυπριακή Κοινωνία

Ο ηλικιακός ρατσισμός περιλαμβάνει την προκατάληψη που υπάρχει εναντίον ανθρώπων με βάση την ηλικία των. Τυπικά επεκτείνεται σε ανθρώπους μεγαλύτερους αλλά μπορεί να επηρεάσει και νεαρά άτομα σε ηλικία. Η επιτυχία ή καταλληλότητα στην πολιτική ενός ατόμου δεν εξαρτάται από την ηλικία του αλλά από την ζωντάνια και την ωριμότητα του. Υπάρχουν παραδείγματα όπου ένας 70άρης είναι πιο ενεργητικός από ένα 40άρη και παίρνει πιο ισοζυγισμένα ώριμες αποφάσεις. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ πολλοί από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην πολιτική είναι ηλικίας άνω των 65 ετών, όπως ο 80άρης Πρόεδρος Τζο Μπάιτεν που προβληματίζεται να διεκδικήσει δεύτερη θητεία το 2024. Την ίδια ώρα ισχύει και το αντίστροφο όπου ο πετυχημένος με δεύτερη θητεία 45άρης Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν (εκλέγηκε σε ηλικία 39 ετών) οραματίζεται μια ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία.

Υπήρξε πολύς ντόρος όταν ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης επέλεξε δύο 70άρηδες στο υπουργικό του συμβούλιο, με τους επικριτές του να ισχυρίζονται αθέτηση της προεκλογικής του εξαγγελίας για διορισμό νέων ατόμων (όχι όμως αποκλειστικά νεαρών). Αυτό πυροδότησε ένα είδος ηλικιακού ρατσισμού ανάμεσα στην Κυπριακή κοινωνία που δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα και την αποτελεσματικότητα των επιλεχθέντων. Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα υπάρχει ανάγκη από έμπειρα άτομα ως επίσης και έξυπνα άτομα με καινοτόμες ιδέες. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για πειραματισμούς στην προσπάθεια ανάδειξης νέων ταλαντούχων πολιτικών, αλλά στιβαρότητας στις κρίσιμες αποφάσεις της χώρας μας. Πιστεύω η ανάμειξη της εμπειρίας της γνώσης του ώριμου και της καινούριας γνώσης του νέου αποτελεί το καλύτερο μείγμα ατόμων για την διακυβέρνηση του τόπου. Καταλήγοντας, τα άτομα άνω των 65 ετών αποτελούν ένα σεβαστό ποσοστό της κοινωνίας γεμάτο προσφορά, εμπειρία, σοφία, ωριμότητα σκέψης και δικαιούνται εκπροσώπησης για τα παιδιά/εγγόνια τους όπως ορθά ζητείται η δικαιότερη εκπροσώπηση των γυναικών.

Τα ακαδημαϊκά προσόντα ποικίλουν και δεν αποτελούν προϋπόθεση για την πολιτική, όμως οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν τουλάχιστο ένα πρώτο πτυχίο. Υπάρχει η περίπτωση του Τζον Major πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου (1990-1997) ο οποίος δεν κατείχε ανώτερη μόρφωση. Παράλληλα η επιτυχία μιας επιχείρησης δεν εξαρτάται μόνο από τα ακαδημαϊκά προσόντα των ατόμων που την διοικούν, καθώς η μόρφωση είναι βοηθητική στην απόκτηση γνώσης/δεξιοτήτων χρησιμοποιώντας τα εχέγγυα/εφόδια για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη. Άλλοι σημαντικοί  παράγοντες είναι η εμπειρία, η δημιουργική καινοτομία, η σκληρή δουλειά και η ικανότητα στην λήψη έξυπνων αποφάσεων. Οι περιπτώσεις των Μπιλ Γκέιτς (ιδρυτή της Microsoft) και Στιβ Τζόμπς (ιδρυτή της apple) είναι χαρακτηριστικές ατόμων χωρίς ακαδημαϊκό πτυχίο που έγιναν εκατομμυριούχοι με μεγάλη προσφορά προς στο κόσμο.

Συνεπώς η αντίληψη που δημιουργήθηκε ανάμεσα στην Κυπριακή κοινωνία όσο αφορά την καταλληλότητα ατόμων για διορισμό σε νευραλγικές θέσεις της διακυβέρνησης είναι παραπλανητικά λανθασμένη, όταν επικεντρώνεται σε αποκλεισμούς ατόμων με ευφυία, ορθολογική/συγκροτημένη σκέψη, αποφασιστικότητα/ακεραιότητα με το ελαφρύ επιχείρημα της μη κατοχής διδακτορικού(απαραίτητο για ακαδημαϊκούς) ή την ρατσιστική διάκριση της ηλικίας.